'Ik schaam mij diep tegenover mijn
medeburgers voor de nutteloze uitgaven die tot nu toe aan mij zijn besteed'. Dat
hakt er in. Ik lees de reactie op een artikel over de bezuinigingen op
de gezondheidszorg op de BES-eilanden met ingehouden adem. Ad van der Lugt. Ik herken
zijn naam van eerdere reacties op de nieuwssite www.bonaire.nu.
Wat een verhaal. Van der Lugt vertelt onderkoeld hoe hij al een maand in Medellín,
Colombia, zit te wachten op behandeling van een tumor in de buurt van zijn
keel. Twee KNO-artsen zagen wel dat het meer was dan een gewone
verkoudheid maar wisten niet goed wat te doen. De derde KNO-arts gaat hem behandelen,
eindelijk. Facilitair is alles wel goed geregeld, luxe hotel met ontbijt, een
chauffeur die je kunt bellen als je naar de dokter moet en 25 dollar zakgeld
per dag. Maar wat heb je daar als het om je gezondheid gaat. 'Was ik, zoals
mijn KNO-arts op Bonaire verzocht, naar Nederland gestuurd, dan was ik
waarschijnlijk allang weer genezen op mijn eiland terug geweest'. Ad schreef
dit bericht op 7 januari 2013, zeven weken later vertelt zijn dochter op de
site dat haar vader is overleden.
Vanaf 2011 hebben Bonaire, Sint
Eustatius en Saba een compleet nieuw systeem van gezondheidszorg. Het is een
opzet waar Haagse topambtenaren hun stempel op hebben gedrukt, de inbreng
van lokale expertise was
gering. Het Zorgverzekeringskantoor op Bonaire is een soort filiaal van
het ministerie van Volksgezondheid in Den Haag. Er zijn veel verbeteringen,
vooral op materieel gebied met gloednieuwe medische apparatuur. Zo kwam er deze week een CT-scan, maar er gaan
ook dingen mis. Wat ik me steeds vaker afvraag is wie zich daar eigenlijk druk om maakt.
Het Zorgverzekeringskantoor kan toch niet als een slager zijn eigen vlees keuren. Is daar
geen rol voor de Inspectie voor de Gezondheidszorg die voor de BES-eilanden op
Sint Maarten zit?
Sinds enige tijd trekt op Curaçao de
Inspectie voor de Gezondheidszorg tot buiten het eiland op een positieve manier de
aandacht. Vooral door het voortvarende tijdelijke hoofd Jan Huurman. Zo overleed
bij een maagverkleiningsoperatie een jonge patiënt, die zaak werd niet bij de
Inspectie gemeld. Die stelde op eigen initiatief een onderzoek in en tot nader
order worden in de drie Curaçaose ziekenhuizen geen maagverkleiningsoperaties uitgevoerd.
De werkwijze van Huurman is niet gericht om schuldigen aan te wijzen maar om het
gezondheidszorg systeem te verbeteren, te leren van fouten. De open en
communicatieve manier waarop hij te werk gaat werkt bewondering; op Curaçao
willen ze meer 'Jan Huurmannen' en ook op Bonaire valt zijn naam regelmatig.
In Nederland is de mishandeling van
een scheidsrechter groot nieuws. Niet op Bonaire. Op 13 oktober 2012 veranderde
het leven van veertiger Cedric Soleana, in zijn vrije tijd scheidsrechter bij
softbalwedstrijden, voorgoed. Een speler van het verliezende team, een
vechtsporter, gaf hem na afloop een klap tegen zijn hoofd. Soleana raakte even
bewusteloos en moest naar het ziekenhuis. Wat sindsdien met hem is gebeurd is
een verhaal op zich. Hartverscheurend. Een aaneenschakeling van naar het zich
laat aanzien medische beoordelingsfouten en bureaucratie bij het
Zorgverzekeringskantoor op Bonaire. Zeulen met een patiënt tussen Bonaire en
Colombia. Soleana heeft nu drie platen en zes schroeven in zijn rug en moet
weer leren praten en lopen. Een paar dagen geleden schreef hij op Facebook dat
er opnieuw complicaties zijn, de wanhoop is tussen de regels door te lezen. De
reacties op zijn bericht spreken voor zich: 'er moet een onafhankelijk
onderzoek komen' en 'we hebben iemand als Jan Huurman nodig'.
De verbijsterende lotgevallen van
Cedric Soleana worden in de Papiamentstalige media al een half jaar gevolgd.
Praten kon hij lange tijd niet, tot in de details schreef hij alles op. Kafka
op Bonaire. Iedereen op Bonaire kent de goedlachse en gelovige Cedric. Tot de
mishandeling was hij, samen met zijn tweelingbroer Eric, het boegbeeld van de
actiegroep Bezorgde Bonairianen. Bij het bezoek van koningin Beatrix in oktober
2011 mocht hij haar zelfs een petitie overhandigen. Zorgen over het dure leven,
problemen in de gezondheidszorg en de roep om een referendum. Ook in de
Nederlandse journaals te zien.
Een van de vragen die Soleana zich
openlijk stelt is waarom hij zo wordt behandeld. Is dit vanwege zijn kritische
houding? En het verontrustende is dat hij bepaald niet de enige is die er zo over
denkt. Verbazend is in ieder geval de stoïcijnse houding van het ziekenhuis
Mariadal en het Zorgverzekeringskantoor. Al maanden geen enkele animo om hun
kant van het verhaal te vertellen. Onverschillig. Ik krijg er soms een
onbehaaglijk gevoel van: Cedric Soleana is niet de eerste de beste; om die
reden mag hij niet beter maar zeker ook niet slechter worden behandeld. Wat
gebeurt hier? Waarom neemt niemand het initiatief voor een onafhankelijk
onderzoek?
Eind dit jaar krijgt Bonaire
opnieuw koninklijk bezoek. Koning Willem-Alexander en koningin 
Hou hem aan zijn woord!
BeantwoordenVerwijderenBernie van Daatselaar- Van der Lugt